Heinz Velich - Tiglat

Heinz runt met de grootste zorg en kennis zijn 9 hectare weingut in Apetlon, aan de rand van het nationale meer Neusiedlersee, vader Helmut zette de basisstok in 1930 en de zonen Roland en Heinz (3e generatie) namen over in 1990. Hun interpretatie en kwaliteit veranderde moedig en constant over jaren. In het begin maakte men dikke, alcoholdragende chardonnay's, vandaag voldoet men aan twee kritieke kwaliteit factors, enerzijds het mineraalspel, koelte en finesse, anderzijds geraffineerde individualiteit. Zo worden de druiven/clusters optimaal fysiologisch rijp geoogst (met de hand). De topcuvée Tiglat is van wereldklasse en verblijft tot  twee jaar in Franse eikenhouten vaten om tenslotte ongefilterd op fles te komen. Hun chardonnay's zijn het bewijs van solidaire grootte, fundamentele mineralitet en een soeverein karakter. De Velich's runnen een cult"onderneming van wereldklasse.

Perswijn: Ons laatste bezoek is helemaal tegen de Hongaarse grens aan, in Apetlon. De fietstocht van Podersdorf naar Apetlon voert door het natuurpark Neusiedlersee-Seewinkel, een van de bijzonderste vogelgebieden van Europa. Een schitterende fietstocht. Het is nog even flink doortrappen voor we kunnen aanleggen in de Seeufergasse, waar Velich resideert in een prachtig modern pand. Heinz Velich is een van die angry young men van de streek, iemand met een uitgesproken mening- en uitgesproken wijnen. 'Veel producenten durven geen keuze te maken. Ze maken twintig of wel dertig wijnen, rood, wit en zoet. Veel te veel. Zo kun je je nooit concentreren op wat het beste is. Hier in Seewinkel, het zuiden van de oostelijke oever, is het zinloos om rode wijnen te maken. Het terroir, met veel zand en lage wijngaarden dicht bij het meer, leent zich daar niet voor. Maar wit, dat is hier prachtig. Edele rotting treedt zeer snel op, dus zoet kan groot zijn. Wijn is ook veel etikettenplakkerij, laten we eerlijk zijn. Oostenrijk dringt ons nu op dat we hier een streek voor rode wijn zijn, en dat mooie witte wijnen uit Niederösterreich komen, Kamptal, Wachau. Wat een flauwekul. Er wordt gezegd dat witte wijnen hier te zwaar zijn. Maar waar zie je witte wijnen van 14,15% alcohol? Hij draait een fles Chardonnay TO om. 12%. Dat kan hier zonder probleem. Maar verwacht geen fruitige wijnen. Het klimaat is warm, dus de wijnen zijn rijp en aromatisch. Daar staat tegenover dat warme jaren geen probleem opleveren. Het is hier altijd warm, dust dan is het een kwestie van aanpassingen in de wijngaard, zorgen dat de druiven meer schaduw krijgen, om het groeiseizoen te rekken. De Chardonnays zijn opmerkelijk, prachtig intens, gerijpt en toch fris. Ook dat is mogelijk in Oostenrijk. En om te bewijzen dat ze kunnen ouderen, komt de 1992 Tiglat Chardonnay op tafel. Die staat er nog helemaal; wel wat oude zuren, maar mooi gerijpt, door een verblijf van drie jaar vat. Dit is het traditionele zoet van deze streek, notig, gerijpt; zoet, zuur en alcohol harmonisch met elkaar verweven. Ik weet wel dat veel van dit soort zoete wijnen niet zo bruin zijn, maar dat is niet natuurlijk, want dat kan niet anders. De naam Kracher, uit het naburige Illmitz, valt niet, maar we weten wat Velich bedoelt. Het bezoek is een waardige afsluiting van onze fietstrip langs het meer. Wijnstreken als deze hebben meer van dit soort eigenzinnige mensen nodig.